W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim. PYTANIE: W jaki sposób należy wyrównać do minimalnej pensji podstawę zasiłku chorobowego? W 2019 r. pracownik otrzymywał zasiłek ustalony od podstawy minimalnego wynagrodzenia. W 2020 r. podstawa świadczeń chorobowych jest kontynuowana, bo nie wystąpiła 3-miesięczna przerwa między poprzednim i aktualnym zwolnieniem lekarskim. ODPOWIEDŹ: Od 1 stycznia 2020 r. podstawa wymiaru świadczeń chorobowych dla pracowników zatrudnionych na pełny etat nie może być niższa od 2243,54 zł, czyli od kwoty minimalnego wynagrodzenia pomniejszonego o 13,71% (2600 zł - 13,71%). Polecamy: Seria poradników z prawa pracy UZASADNIENIE: Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik nie jest zatrudniony przez okres 12 miesięcy, wówczas podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika, tj. 13,71%. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u pracodawcy, u którego powstało prawo do zasiłku. W przypadku gdy pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów sumuje się. Przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu. Kiedy nie przelicza się na nowo podstawy wymiaru Jeżeli między okresami pobierania świadczeń chorobowych zarówno tego samego rodzaju, jak i innego nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego pozostaje bez zmian i nie należy jej ustalać na nowo (patrz: PRZYKŁAD 1). PRZYKŁAD 1 Pracownik pobierał zasiłek chorobowy od 12 września do 15 października 2019 r. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone podwładnemu za okres od września 2018 r. do sierpnia 2019 r. W okresie od 5 do 10 stycznia 2020 r. pracownik nabył prawo do zasiłku opiekuńczego. Ponieważ przerwa między okresami pobierania zasiłków trwała krócej niż 3 miesiące kalendarzowe (trwała 2 miesiące, tj. listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi wynagrodzenie za ten sam okres, który uwzględniono przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Dopiero gdy przerwa pomiędzy okresami pobierania świadczeń chorobowych wyniesie co najmniej 3 miesiące kalendarzowe, podstawę wymiaru zasiłku przysługującego po przerwie należy ustalić na nowo (patrz: PRZYKŁAD 2). PRZYKŁAD 2 Od 10 sierpnia 2018 r. do 8 sierpnia 2019 r. pracownica przebywała na zasiłku macierzyńskim płatnym w okresie urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownicy za okres od sierpnia 2017 r. do lipca 2018 r. Pracownica przedłożyła zwolnienie lekarskie od 14 do 30 stycznia 2020 r. i nabyła prawo do wynagrodzenia chorobowego. Ponieważ przerwa między okresem pobierania zasiłku macierzyńskiego i wynagrodzenia za czas choroby wyniosła co najmniej 3 miesiące kalendarzowe (tj. wrzesień, październik, listopad i grudzień 2019 r.), podstawę wymiaru zasiłku należy ustalić z nowego okresu, tj. za okres od stycznia do grudnia 2019 r. Gwarantowane minimalne wynagrodzenie Podstawa wymiaru zasiłku wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty wynagrodzenia minimalnego pracowników, po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71%. Od 1 stycznia 2020 r. minimalne wynagrodzenie wynosi 2600 zł, a po pomniejszeniu go o 13,71% wynosi 2243,54 zł. W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy kwoty te ulegają odpowiednio zmniejszeniu, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy (patrz: TABELA). TABELA. Minimalne podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w zależności od wymiaru zatrudnienia Wymiar czasu pracy Podstawa wymiaru zasiłku 1 etat 2 243,54 zł (2 600 zł - 13,71%) 3/4 etatu 1 682,65 zł (1 950 zł - 13,71%) 1/2 etatu 1 121,77 zł (1 300 zł - 13,71%) 1/4 etatu 560,88 zł (650 zł - 13,71%) Jeśli faktyczna podstawa wymiaru zasiłku, ustalona w oparciu o wypłacone pracownikowi wynagrodzenie, jest niższa od odpowiedniej dla wymiaru czasu pracy pracownika najniższej podstawy wymiaru zasiłku, to podstawę wymiaru zasiłku należy podwyższyć do tej gwarantowanej wysokości (patrz: PRZYKŁAD 3). PRZYKŁAD 3 Pracownica zatrudniona od 1 czerwca 2019 r. na pełen etat, od 20 do 31 stycznia 2020 r. przedłożyła zwolnienie lekarskie w związku z opieką nad chorym 3-letnim dzieckiem. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone jej za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia, tj. od czerwca do grudnia 2019 r. Ustalona podstawa wymiaru zasiłku opiekuńczego po pomniejszeniu o 13,71% wynosi 2157,25 zł. W związku z tym, że jest ona niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia, po pomniejszeniu o 13,71%, wynoszącej 2243,54 zł (2600 zł - 2600 zł × 13,71%), podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego należy podwyższyć do kwoty minimalnej podstawy wymiaru wynoszącej w 2020 r. 2243,54 zł. Jeżeli pracownik jest niezdolny do pracy na przełomie roku kalendarzowego, to płatnik świadczenia jest zobowiązany do ustalenia, czy od 1 stycznia należało podwyższyć faktyczną podstawę wymiaru świadczenia do kwoty minimalnej obowiązującej w nowym roku (patrz: PRZYKŁAD 4). PRZYKŁAD 4 Pracownica jest uprawniona do zasiłku macierzyńskiego w okresie udzielonego urlopu macierzyńskiego od 19 października 2019 r. do 6 marca 2020 r. Zatrudniona jest na cały etat z wynagrodzeniem minimalnym. Podstawa wymiaru zasiłku od października 2018 r. do września 2019 r. wynosi 1747,37 zł. W związku z tym, że podstawa wymiaru zasiłku jest niższa od minimalnego wynagrodzenia obwiązującego w 2019 r., podstawę wymiaru zasiłku od 19 października do 31 grudnia 2019 r. stanowiła kwota 1941,52 zł (2250zł - 13,71%). Natomiast wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia w 2020 r. podstawa wymiaru zasiłku od 1 stycznia 2020 r. uległa kolejnemu podwyższeniu do kwoty 2243,54 zł (2600zł - 13,71%). Dodatek stażowy a minimalna podstawa zasiłku Jeżeli pracownik zachowuje prawo do składników wynagrodzenia za okres pobierania zasiłków, to podstawa wymiaru zasiłku z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę (patrz: PRZYKŁAD 5). PRZYKŁAD 5 Pracownik stał się niezdolny do pracy 31 stycznia 2020 r. Wynagrodzenie pracownika składa się ze stałego miesięcznego wynagrodzenia oraz dodatku stażowego, który jest wypłacany w pełnej miesięcznej wysokości także za okresy choroby pracownika. Ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego od stycznia do grudnia 2019 r. wyniosła 1930 zł. Dodatek stażowy przysługuje pracownikowi w kwocie 460 zł miesięcznie, a po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71% - 396,93 zł. W związku z tym, że ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego łącznie z kwotą dodatku stażowego przewyższa kwotę minimalnej podstawy wymiaru zasiłku wynoszącą 2243,54 zł (1930 zł + 396,93 zł = 2326,93 zł), zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi od ustalonej podstawy wymiaru, wynoszącej 1930 zł. Podstawa prawna art. 3 ust. 3, art. 36, art. 41, art. 43, art. 45, art. 47 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( z 2019 r. poz. 645; z 2019 r. poz. 1590) rozporządzenie Rady Ministrów z 10 września 2019 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020 r. ( z 2019 r. poz. 1778) ©℗ BARBARA PORADA specjalista w zakresie ubezpieczeń społecznych
Dzieląc na 30, otrzymuje się wynik minimalnego chorobowego dla pełnoetatowca za każdy dzień nieobecności w pracy w 2021 r. przy założeniu, że przysługuje mu zasiłek w wysokości 100% czyli np. choroba w trakcie ciąży. Jest to 80,53 zł brutto. W przypadku normalnej choroby należy tę kwotę pomniejszyć o 20%, ponieważ wówczas
Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu „Tarcza antykryzysowa” Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu powinna zostać ustalona na nowo. Zatem jeśli mamy do czynienia ze: zmianą wymiaru etatu oraz niezdolnością do pracy spowodowaną chorobą, pracodawca, a tym samym dział kadrowo-płacowy musi bezsprzecznie ustalić na nowo podstawę wymiaru zasiłku. Zgodnie z art. 15 g ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych pracodawca, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 może skorzystać ze świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, wypłacanych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, czyli przede wszystkim z dofinansowania do wynagrodzeń pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia COVID-19. Zmiana wymiaru etatu niezależnie od powodu tej zmiany, co do zasady wymaga obliczenia nowej podstawy wynagrodzenia/zasiłku chorobowego pod warunkiem wystąpienia niezdolności do pracy pracownika spowodowanej chorobą. Nowe przepisy Zmiany przepisów obowiązują od 9 października 2020 r. Kiedy ZUS albo płatnik składek przeliczą podstawę wymiaru zasiłku Nowe przepisy dotyczą osób, którym pracodawca: obniżył wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19 wprowadził na podstawie ustawy o COVID-19 mniej korzystne warunki zatrudnienia niż wynikające z umów o pracę. Gdy tym osobom ustala się podstawę wymiaru świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku sprzed zmiany czasu pracy, jeżeli: pracodawca obniżył wymiar czasu pracy lub wprowadził mniej korzystne warunki zatrudnienia w okresie wcześniej pobieranego zasiłku oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe. Wobec tych osób nie stosuje się bowiem art. 40 ustawy zasiłkowej. Przepis ten przewiduje, że w razie zmiany wymiaru czasu pracy: w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy albo w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy podstawę wymiaru zasiłku ustala się wyłącznie na podstawie wynagrodzenia ustalonego dla nowego wymiaru czasu pracy. To oznacza, że dla tych osób podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo. Przyjmuje się dla nich podstawę wymiaru obliczoną dla wcześniejszego zasiłku. Te osoby mogą zatem wystąpić o przeliczenie już wypłaconych zasiłków. Mają do tego prawo, jeżeli świadczenia te obliczono na podstawie nowego wynagrodzenia, obniżonego w związku z COVID-19, i wypłacono zasiłek na podstawie dotychczasowych przepisów niższy niż zasiłek ustalony zgodnie z nowymi przepisami. Przeliczenie podstawy wymiaru zasiłku – na wniosek świadczeniobiorcy Aby można było przeliczyć podstawę wymiaru świadczeń, świadczeniobiorca musi złożyć wniosek. Wniosek powinien złożyć do: pracodawcy – jeśli jest on uprawniony do wypłaty zasiłków swoim pracownikom, ZUS – jeśli zasiłek wypłacał ZUS, gdyż pracodawca nie jest uprawniony do wypłaty zasiłków swoim pracownikom. Nie ma sformalizowanego wzoru wniosku. Wystarczy, żeby świadczeniobiorca napisał, że występuje o przeliczenie wcześniej wypłaconego zasiłku, niższego w związku z obniżonym wymiarem czasu pracy. Jeżeli zasiłek wypłaca ZUS, wniosek taki może być złożony na portalu PUE ZUS przy wykorzystaniu wniosku ZAS-58 Skarga/Wniosek świadczeniobiorcy/ płatnika składek w sprawie świadczeń z tytułu choroby, macierzyństwa lub zasiłku pogrzebowego. Instrukcja ZUS. Potrzebne będzie także potwierdzenie od pracodawcy, że obniżenie wymiaru czasu pracy nastąpiło na podstawie przepisów ustawy o COVID-19. Wniosek może być także złożony do pracodawcy, który powinien niezwłocznie przekazać ten wniosek do ZUS. W tym celu na portalu PUE ZUS może również skorzystać z formularza ZAS-58, dołączając do niego skan wniosku. źródło: ZUS Czasowa niezdolność do pracy Uzyskanie przez pracownika orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy powoduje po stronie pracodawcy konieczność ustalenia tzw. podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego czyli wynagrodzenia, które stanowi bazę do dalszych obliczeń związanych z ustaleniem wysokości należnego pracownikowi wynagrodzenia/zasiłku chorobowego. Przez pierwsze 33 dni niezdolności do pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe wypłacane ze środków pracodawcy. Jeśli pracownik ukończy 50 rok życia, przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe wypłacane ze środków pracodawcy od nowego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym pracownik osiągnął 50 rok życia już tylko przez pierwsze 14 dni niezdolności do pracy. Jeśli niezdolność do pracy trwa dłużej niż 33/14 dni, od 34/15 dnia choroby, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy wypłacany z ubezpieczenia chorobowego. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego Co do zasady zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa – podstawę wymiaru wynagrodzenia/zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Art. 36. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie, którego powstała niezdolność do pracy. Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu – przykłady Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu oraz wystąpienia niezdolności do pracy wymaga w większości przypadków ustalenia jej na nowo. Jeśli pracownik jest zatrudniony krócej niż 12 miesięcy, podstawę wymiaru zasiłku ustala się z okresu zatrudnienia. Nie mniej podstawa wymiaru zasiłku ustalana jest jako średnia z miesięcy przepracowanych, co dla wyjaśnienia rozjaśnia przykład 1. Przykład 1 Załóżmy, że pracownik jest zatrudniony od 01 stycznia 2020 r. W dniu 2 lipca 2020 r. otrzymał orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy wystawione na okres od 2 lipca 2020 r. do 15 lipca 2020 r. Wynagrodzenie pracownika ustalone jest w stałej wysokości, tj. 3000 zł brutto. Należy dodać, że pracownik nie chorował wcześniej, a jego wynagrodzenie utrzymuje się na tym samym poziomie od momentu wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynosi 3000zł brutto, zgodnie z wyliczeniem: (3000 zł x 6 miesięcy od stycznia do czerwca 2020) : 6 miesięcy zatrudnienia = 3000zł brutto Z pewnością, w praktyce zawodowej można spotkać się z wieloma sytuacjami odmiennymi niż te wskazane w przykładzie nr 1. Zmiana wymiaru etatu może nastąpić nie tylko z pierwszym dniem miesiąca, ale również w trakcie miesiąca, a nawet podczas niezdolności do pracy pracownika. Zmiana wymiaru czasu pracy w miesiącu powstania niezdolności do pracy lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność Art. 40. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa [Zmiana umowy o pracę] W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach, o których mowa w art. 36. W trakcie trwającego stosunku pracy może nastąpić zmiana wymiaru etatu. Zmiana wymiaru etatu może nastąpić na wniosek pracownika. Pracodawcy również korzystają z możliwości zmniejszenia wymiaru etatów w wyniku zawarcia porozumienia z pracownikami w celu przeciwdziałania skutkom pandemii. Zmiana wymiaru etatu pracownika musi być odnotowana w systemie kadrowo-płacowym. Niewątpliwie można to zrobić w prosty i szybki sposób korzystając z odpowiedniego programu. Zobacz tutaj: iPersonel Zgodnie z przepisami ww ustawy, jeżeli w miesiącu powstania niezdolności do pracy lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność, nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy (patrz art. 40 ustawy). Przykład 2 Pracownikowi zatrudnionemu na cały etat od 2018 r. zmieniono wymiar czasu pracy na 0,8 etatu od dnia 1 lutego 2020 r. Pracownik zachorował w kwietniu 2020 r. Podstawę wymiaru przysługującego mu świadczenia chorobowego trzeba wyliczyć w oparciu o przeciętne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia po zmianie etatu, czyli za 2 miesiące od lutego do marca 2020 r. Przykład 3 Pracownik jest zatrudniony w zakładzie pracy od 1 maja 2019 r. na czas nieokreślony. Wysokość wynagrodzenia pracownika wynosi 3000 zł brutto. W dniu 1 marca 2020 r. nastąpiła zmiana jego wymiaru etatu z pełnego etatu na 0,8 etatu a mimo to wysokość wynagrodzenia została zwiększona do kwoty: 3400zł brutto. Pracownik przedłożył do pracodawcy orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy od 18 kwietnia 2020 r. Podstawa wymiaru zasiłku zostanie ustalona od momentu zmiany wymiaru etatu, tj. 1 marca 2020, czyli wyniesie 3400 zł brutto. Wprowadzenie zmiany wymiaru etatu do systemu kadrowo-płacowego sprawia, że podstawa wymiaru wynagrodzenia/zasiłku chorobowego zostaje ustalona zgodnie z przepisami. Podstawa wymiaru zasiłku ustalana jest od momentu zmiany wymiaru etatu niezależnie od tego czy wymiar etatu jest zwiększany lub zmniejszany i niezależnie od tego czy wysokość wynagrodzenia wzrasta bądź maleje. Przykład 4 Pracownik jest zatrudniony w zakładzie pracy od 1 listopada 2019 r. na czas nieokreślony. Wysokość wynagrodzenia pracownika wynosi 4500 zł brutto. W dniu 1 kwietnia 2020 r. na podstawie rozwiązań tarczy antykryzysowej pracodawca zmniejszył pracownikom wymiar etatu z całego wymiaru do 0,8 etatu. W związku ze zmniejszeniem wymiaru etatu, wysokość wynagrodzenia została proporcjonalnie pomniejszona do kwoty: 3600 zł brutto. Pracownik przedłożył do pracodawcy orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy od 18 kwietnia 2020 r. Podstawa wymiaru zasiłku zostanie ustalona od momentu zmiany wymiaru etatu, tj. 1 kwietnia 2020, czyli wyniesie 3600 zł brutto. Zgodnie z nowymi przepisami od podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo (czyli po zmianie wymiaru etatu). Pracodawca obniżył wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19. W takim przypadku przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku sprzed zmiany czasu pracy, jeżeli: pracodawca obniżył wymiar czasu pracy lub wprowadził mniej korzystne warunki zatrudnienia w okresie wcześniej pobieranego zasiłku. Zmiana wymiaru etatu może również nastąpić w trakcie miesiąca kalendarzowego, tj. nie od pierwszego dnia miesiąca. Jeżeli zmiana wymiaru czasu pracy nastąpiła w miesiącu niezdolności do pracy, lecz przed powstaniem tej niezdolności, podstawę wymiaru świadczenia stanowi uzupełnione wynagrodzenie za ten miesiąc. Przykład 5 Zatrudnionemu zmieniono wymiar czasu pracy od 19 kwietnia 2020 r., a niezdolność do pracy przypadała od 25 do 27 kwietnia 2020 r. Podstawę wymiaru należnego mu świadczenia stanowi uzupełnione wynagrodzenie za kwiecień 2020 r. Zmiana wymiaru etatu podczas niezdolności do pracy Zmiana wymiaru czasu pracy w trakcie niezdolności do pracy, w miesiącu późniejszym niż miesiąc powstania niezdolności do pracy, nie ma wpływu na ustaloną podstawę wymiaru zasiłku. Dla wyjaśnienia przedstawiam dwa przykłady poniżej: Przykład 6 Pracownik jest zatrudniony w zakładzie pracy od 01 grudnia 2019 r. na czas nieokreślony. Wysokość wynagrodzenia pracownika wynosi 7000 zł brutto. W dniu 7 lipca 2020 r. nastąpiła zmiana jego wymiaru etatu z 0,5 na pełen etat a wysokość wynagrodzenia została proporcjonalnie zwiększona do kwoty: 14000 zł brutto. Pracownik choruje nieprzerwanie od 1 czerwca 2020 r. Zmiana wymiaru czasu pracy w trakcie niezdolności do pracy, w miesiącu późniejszym niż miesiąc powstania niezdolności do pracy, nie ma wpływu na ustaloną podstawę wymiaru zasiłku. Przykład 7 Pracownica jest nieobecna w pracy z powodu choroby od 10 marca 2020 r. do 15 kwietnia 2020 r. Od dnia 6 kwietnia w zakładzie zawarto porozumienie o objęciu wszystkich pracowników obniżonym wymiarem czasu pracy o 20% (tarcza antykryzysowa). W wyniku wprowadzonych zmian pracownica: – do 5 kwietnia 2020 r. była zatrudniona w pełnym wymiarze etatu, a jej wynagrodzenie wynosiło 4000 zł – od 6 kwietnia 2020 r. pracownica jest zatrudniona w wymiarze 0,8 etatu, a jej wynagrodzenie wynosi 3200 zł. Podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od marca 2019 r. do lutego 2020 r. Zmiana wymiaru etatu pozostaje bez wpływu na ustaloną podstawę wymiaru świadczeń chorobowych, ponieważ nie została ona wprowadzona w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w miesiącach przyjętych do ustalenia podstawy. Przykład 8 Pracownikowi 9 stycznia 2020 r. zmieniono wymiar czasu pracy z 0,5 etatu na pełny wymiar. Wynagrodzenie pracownika składa się z pensji zasadniczej w wysokości 2800 zł oraz wynagrodzenia prowizyjnego pomniejszanego proporcjonalnie za czas niezdolności do pracy. W styczniu 2020 r. wysokość wynagrodzenia prowizyjnego wyniosła 537,75 zł. Pracownik był niezdolny do pracy od 20 do 25 stycznia 2020 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowiło uzupełnione wynagrodzenie za styczeń 2020 r. Wysokość wynagrodzenia chorobowego obliczono w następujący sposób: Krok 1. Uzupełnienie wynagrodzenia w stałej stawce miesięcznej poprzez przyjęcie wynagrodzenia określonego w umowie o pracę: 2800 zł x 13,71% = 383,88 zł, 2800 zł – 383,88 zł = 2416,12 zł. Krok 2. Uzupełnienie wynagrodzenia ze zmiennych składników wynagrodzenia: 537,75 zł : 17 dni przepracowanych x 21 dni do przepracowania = 664,28 zł, 664,28 zł x 13,71% = 91,07 zł, 664,28 zł – 91,07 zł = 573,21 zł. Wysokość wynagrodzenia chorobowego: 2416,12 zł + 573,21 zł = 2989,33 zł (podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego), 2989,33 zł x 80% : 30 dni = 79,72 zł, 79,72 zł x 6 dni = 478,32 zł. Jednak nie każda zmiana wymiaru czasu pracy powoduje konieczność ustalenia podstawy wymiaru zasiłku na nowo. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. akt II UK 206/15, zmiana wymiaru czasu pracy mająca miejsce w trakcie pobierania zasiłku chorobowego z racji nieprzerwanej niezdolności do pracy nie powoduje ustalenia nowej podstawy wymiaru dla obliczenia zasiłku macierzyńskiego, do którego prawo powstało bezpośrednio po zasiłku chorobowym. Stanowi ją podstawa wymiaru wcześniej należnego zasiłku chorobowego. Przepis art. 40 ww ustawy nie ma zastosowania, jeśli zmiana etatu nastąpi w trakcie nieprzerwanego pobierania zasiłków tego samego lub innego rodzaju (art. 43 Wynagrodzenie po zmianie czasu pracy zostanie więc wliczone do podstawy wymiaru zasiłku tylko pod warunkiem, że w miesiącu, w którym pracownik zachorował i w którym nastąpiła zmiana etatu, przepracował w nowym wymiarze co najmniej 1 dzień (nastąpiła przerwa w niezdolności do pracy). Uwaga! Zgodnie z informacją udzieloną przez ZUS: Pytanie: Pracownica choruje nieprzerwanie od do teraz. Od nastąpiła zmiana wymiaru etatu pracownicy. Czy podstawa wymiar zasiłku chorobowego powinna być naliczona odrębnie za (średnia z 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy) i odrębnie za czas od (od zmiany wymiaru etatu)? Odpowiedź ZUS: W razie zmiany umowy o pracę polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w okresie 12 miesięcy kalendarzowych przed miesiącem, w którym powstała niezdolność do pracy. W opisanym przypadku za zasiłek powinien być wypłacony z poprzedniego etatu, natomiast od już z nowego. § Art. 43. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa Brak przerwy między zasiłkami a podstawa wymiaru Podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. § Martwisz się o poprawne naliczenie listy płac, wysyłkę PIT-ów i porządek w aktach? Spokojnie, pomoc już nadciąga! Artykuł powstał we współpracy z iPersonel
Ä W polu 09 – wpisz kwotę składki na ubezpieczenie chorobowe, które finansuje ubezpieczony. W naszym przykładzie jest to 85,51 zł, czyli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe pomnożona przez ,% ( 3490× ,% = 85,51). Ä W polu 10 – wpisz kwotę składki na ubezpieczenie wypadkowe, które finansuje ubezpieczony.
15 stycznia 2022 roku mój pracownik otrzymał aneks ze zmianą wymiaru czasu pracy z połowy etatu na pełny. 24 stycznia 2022 roku pracownik dostarczył mi zwolnienie lekarskie. Jak kształtuje się podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu?Roman, ToruńPodstawa wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego to przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jednakże od tej zasady istnieje kilka ustalić podstawę wynagrodzenia chorobowego?Jak już wspomniano wyżej, podstawą wymiaru świadczeń chorobowych jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc choroby pracownika. Od tej kwoty konieczne jest odjęcie składek społecznych pobieranych z pensji przez ubezpieczonego w wysokości 13,71% (emerytalne 9,76%, rentowe 1,5%, chorobowe 2,45%). Osoby zatrudnione w danej firmie krócej niż rok również mogą otrzymać wynagrodzenie chorobowe czy zasiłek. Wtedy do wyliczenia podstawy przyjmuje się przychód osiągnięty za pełne miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc wystąpienia niezdolności do pracy. Co ważne, jeśli pracę rozpoczęto w trakcie miesiąca, wówczas miesiąc ten się pomija. Przykład Robert jest zatrudniony u danego pracodawcy od 7 marca 2021 roku. Otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 4000 zł oraz od czerwca dodatek za dyżur w wysokości 500 zł. Od 7 do 19 stycznia 2022 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim. Jak zostanie ustalone wynagrodzenie chorobowe?Do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przyjąć należy miesiące od kwietnia do maja według stawki 4000 zł (marzec pomijamy, gdyż pracę rozpoczęto w trakcie tego miesiąca), a także od czerwca do grudnia według stawki 4500 zł × 2 miesiące + 4500,00 zł × 7 miesięcy = 39 500,00 zł39 500,00 zł / 9 miesięcy = 4388,89 zł4388,89 zł − (13,71% × 4388,89) = 3787,17 złWynagrodzenie chorobowe za 13 dni zwolnienia lekarskiego obliczamy następująco:3787,17 zł / 30 dni × 80% = 101,00 zł101,00 zł × 13 dni = 1313,00 Robert otrzyma wynagrodzenie chorobowe za styczeń w wysokości 1313 ważne, za pełny miesiąc kalendarzowy uważa się miesiąc, w którym:nie wystąpiły nieobecności lub wystąpiły takie nieobecności, które są traktowane na równi z dniami pracy, czyli: inne niż urlopy wypoczynkowe, okolicznościowe, nieobecność usprawiedliwiona płatna, dni wolne na poszukiwanie pracy czy dni wolne przysługujące z tytułu opieki nad dzieckiem (art. 188 Kodeksu pracy);wystąpiły nieobecności inne niż wyżej wymienione, ale pracownik przepracował więcej niż połowę czasu pracy, jaki miał do przepracowania w danym okresie sytuacji gdy pracownik przepracuje mniej niż połowę miesiąca z innego powodu niż podane powyżej, wówczas miesiąc ten powinien zostać wyłączony z wyliczeń. Natomiast jeśli dana osoba będzie świadczyła pracę przez co najmniej połowę miesiąca, wtedy wynagrodzenie przyjmowane do ustalenia podstawy chorobowego podlega wyrównaniu do takiej wysokości, jaką pracownik otrzymałby, pracując przez cały miesiąc. Istnieje jeden wyjątek od tej reguły – jeśli nieprzepracowanie pełnego miesiąca było spowodowane nieobecnością nieusprawidliwioną, to do wyliczenia przyjmuje się przychód faktycznie osiągnięty (nie stosuje się wyrównania).Przykład lutym 2022 roku pani Adela otrzymała zwolnienie na 19 dni oraz kontynuowała je w marcu przez 13 dni. Ponownie zachorowała we wrześniu 2022 roku Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie zostanie przyjęty luty z powodu przepracowania mniej niż 50% czasu pracy, a wynagrodzenie za marzec zostanie uwzględnione w wyliczeniach w wysokości takiej, jaką pracownik osiągnąłby w przypadku przepracowania całego tu również wspomnieć o jeszcze jednej zasadzie. Jeżeli pomiędzy kolejnymi nieobecnościami, za które przysługuje wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek, nie wystąpiła co najmniej jednomiesięczna przerwa, podstawy wymiaru świadczenia nie ustala się na nowo – przyjmuje się wysokość taką, jaką obliczono przy poprzedniej nieobecności. Co istotne, chodzi tu o trzy pełne miesiące Zofia od 5 do 20 grudnia 2021 roku sprawowała opiekę nad chorym synem (otrzymała zasiłek opiekuńczy). 24 stycznia 2022 roku rozchorowała się i otrzymała zwolnienie lekarskie do końca miesiąca. Podstawa nie została ustalona na nowo, a przyjęta była z poprzedniej nieobecności zasiłkowej, bowiem przepracowaniu niepełnego miesiąca pracownica ponownie otrzymała L4. Podstawa była taka sama jak przy sprawowaniu opieki w grudniu 2021 roku. Podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatuW razie zmiany wymiaru czasu pracy należy kierować się innymi zasadami. Wtedy bowiem nie znajduje zastosowania metoda ustalania przeciętnego wynagrodzenia z miesięcy poprzedzających miesiąc choroby. Podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu zawsze ustalana jest na nowo, tj. według nowej stawki Przemysław pracuje na ½ etatu w zakładzie mechanicznym. W związku z dużym popytem na usługi tej firmy pracodawca 1 kwietnia wręczył mu aneks, w którym zaproponował pełny wymiar czasu pracy, co wiązało się również z podwyżką wynagrodzenia do 5000 zł. W maju pracownik zachorował. Podstawa wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu to 5000 zł – 13,71% = 4314,50 ma tu znaczenia, czy zwiększono wymiar czasu pracy, czy też go obniżono. Istotny jest sam fakt zmiany wysokości pensji pracownikaSama podwyżka lub obniżenie wynagrodzenia nie mają wpływu na ustalanie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Wtedy wyliczenia dokonuje się na zasadach ogólnych. Wyłącznie w przypadku, gdyby ze zmianą wysokości pensji szła zmiana wymiaru czasu pracy, stosuje się zasady opisane w poprzednim to, że w razie choroby pracownika w miesiącu otrzymania podwyżki podstawa wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku nie będzie wyższa. Przy zmianie wynagrodzenia w trakcie miesiąca w podstawie należy uwzględnić pensję, jaką zatrudniony otrzymał za ten Zbigniew podpisał umowę na okres próbny od 2 maja do 31 lipca 2022 roku za wynagrodzeniem 3500 zł. Od 1 sierpnia pracownik otrzymał podwyżkę i od tej pory jego pensja wynosiła 4000 zł. Od 11 do 28 sierpnia pan Zbigniew przebywał w szpitalu. Przy wyliczaniu podstawy należy ująć czerwiec i lipiec. Przeciętne wynagrodzenie z dwóch miesięcy wynosi 3500 zł. Po pomniejszeniu go o 13,71% składek społecznych otrzymamy podstawę w wysokości 3020,15 wynagrodzenia chorobowego po zmianie etatu – podsumowanieObliczenie wymiaru świadczeń chorobowych nie jest prostym zadaniem – należy tu mieć na uwadze wiele zmiennych czynników. Warto jednak pamiętać, że podstawa wynagrodzenia chorobowegopo zmianie etatu zawsze będzie ustalana na nowo według nowej stawki wynagrodzenia. Jak stanowi art. 92 § 3 pkt 2 kp, wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej, ubezpieczony pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Jesteśmy w okresie wypłacania trzynastek za 2019 r. Jak w razie zwolnień lekarskich w styczniu/lutym 2020 r. wliczać je do podstawy wynagrodzeń chorobowych czy zasiłków, szczególnie gdy nastąpi to przed wypłatą rocznego wynagrodzenia? Jak dokonać wliczenia u pracowników, którzy nie przepracowali pełnego roku z powodu nieobecności albo pracują od niedawna i otrzymają trzynastkę proporcjonalną? PROBLEM Jesteśmy w okresie wypłacania trzynastek za 2019 r. Jak w razie zwolnień lekarskich w styczniu/lutym 2020 r. wliczać je do podstawy wynagrodzeń chorobowych czy zasiłków, szczególnie gdy nastąpi to przed wypłatą rocznego wynagrodzenia? Jak dokonać wliczenia u pracowników, którzy nie przepracowali pełnego roku z powodu nieobecności albo pracują od niedawna i otrzymają trzynastkę proporcjonalną? ODPOWIEDŹ Zgodnie z ustawą o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, lecz tylko pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej sześć miesięcy (180 dni). Jednak przepracowanie co najmniej sześciu miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w określonych przypadkach, np. w razie korzystania z urlopu wychowawczego, macierzyńskiego, rodzicielskiego czy rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę. Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5 proc. sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy. Trzeba pamiętać o kilku aspektach trzynastki. Po pierwsze trzynastka jest składnikiem wynagrodzenia – przychodem ze stosunku pracy i podlega składkom na ubezpieczenia społeczne. Po drugie jest zaliczana do składników przysługujących za okresy roczne. A po trzecie nie przysługuje za okresy usprawiedliwionych nieobecności, w tym z powodu niezdolności do pracy i pobierania zasiłków. Wynagrodzenia za te okresy (wynagrodzenie chorobowe, zasiłki) są wyłączane przy obliczaniu trzynastej pensji. To oznacza, że trzynastka przysługuje wyłącznie za okresy przepracowane, co w konsekwencji przekłada się na konieczność jej uwzględniania w podstawie świadczeń zasiłkowych. Więcej praktycznych wyjaśnień po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Przetestuj. Sprawdź W wysokości 1/12 Składniki wynagrodzenia – premie, nagrody, dodatki – przysługujące za okresy roczne (czyli w tym trzynastki) wlicza się do podstawy wymiaru zasiłków w wysokości stanowiącej jedną dwunastą kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. [przykład 1] Jeżeli premie i inne składniki wynagrodzenia, w tym trzynastka, nie przysługują za okresy, z których uwzględnia się je w podstawie wymiaru zasiłku, podstawę tę ustala się bez tych składników. Oznacza to, że jeżeli za 2019 r. pracownik nie nabył prawa do trzynastki, to podstawa zostanie ustalona bez tego wynagrodzenia. Składnik roczny niewypłacony Jeżeli składnik wynagrodzenia uwzględniany w podstawie wymiaru zasiłku przysługuje, lecz nie został wypłacony do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków, do podstawy wymiaru danego zasiłku przyjmuje się ten składnik w wysokości wypłaconej za poprzedni okres. W przypadku trzynastek będzie to wynagrodzenie roczne wypłacone za 2018 r. Gdy taka sytuacja wystąpi, wypłata trzynastki już po ustaleniu podstawy wymiaru zasiłków (czyli z tym wstecznym składnikiem) nie powoduje ponownego obliczenia tej podstawy. [przykład 2] Jeżeli roczne składniki wynagrodzenia nie zostały wypłacone również za okresy poprzednie, podstawę wymiaru zasiłku ustala się z ich pominięciem, a po wypłacie podstawę się przelicza, uwzględniając te składniki oraz wyrównuje wysokość zasiłku. Sposób na uzupełnienie Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy zgodnie z przepisami płacowymi, podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu zgodnie z ogólnymi zasadami. Składnik roczny, którym jest dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. trzynastka), może być uzupełniony: z zastosowaniem metody przewidzianej dla zmiennych składników wynagrodzenia, tj. kwotę otrzymanego składnika rocznego po pomniejszeniu o kwotę potrąconych składek dzieli się przez liczbę dni przepracowanych w roku kalendarzowym oraz mnoży przez liczbę dni, którą pracownik przepracowałby w roku kalendarzowym albo z zastosowaniem metody przewidzianej dla stałych składników wynagrodzenia, tj. składnik roczny może być przyjęty w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym nie chorował, a więc w kwocie równej 8,5 proc. sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie (z komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej). [przykład 3] Niepełny rok Jeżeli pracownik nie był zatrudniony u pracodawcy przez cały rok poprzedzający powstanie niezdolności do pracy, premie i inne składniki za okresy roczne powinny być uwzględnione proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy zatrudnienia w roku, z którego składnik roczny podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku. [przykład 4] Zmiana wymiaru czasu pracy Rachunki ulegają zmianie, gdy u pracownika zmienia się wielkość etatu. W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku (wynagrodzenia) chorobowego (i innych zasiłków) stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach poprzedzających, z których liczona jest podstawa (art. 40 ustawy zasiłkowej). Jeśli chodzi o sposób wliczenia trzynastego wynagrodzenia w takiej sytuacji, to panuje zasada, że jeżeli zmiana wymiaru czasu pracy miała miejsce w okresie roku poprzedzającego niezdolność, składnik roczny przyjmuje się proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy po zmianie wymiaru czasu pracy w roku kalendarzowym poprzedzającym tę niezdolność. Innymi słowy, obliczamy stosunek liczby etatów w miesiącach po zmianie do łącznej liczby wszystkich etatów w roku poprzednim i mnożymy wynik przez roczną kwotę nagrody. Następnie ustalamy nagrodę za jeden miesiąc po zmianie. [przykład 5] Przykład 1 Choroba w lutym 2020 r. Pracownik zachorował w lutym 2020 r. Do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przyjęto wynagrodzenia za okres od lutego 2019 r. do stycznia 2020 r. Za rok poprzedzający powstanie niezdolności do pracy, czyli za 2019 r., pracownik otrzymał w styczniu br. dodatkowe wynagrodzenie roczne w wysokości 3570 zł, a po pomniejszeniu o część składkową 13,71 proc. – 3080,55 zł. Do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za okres od lutego do stycznia dolicza się 1/12 kwoty premii rocznej za 2019 r., czyli 256,71 zł. Przykład 2 Prawo do premii nabyte Pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w styczniu 2020 r. i ma z tego tytułu prawo do wynagrodzenia chorobowego. Podstawę wymiaru stanowi tu przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone za okres od stycznia do grudnia 2019 r. Pracownik poza wynagrodzeniem zasadniczym otrzymuje w każdym roku dodatkowe wynagrodzenie roczne. Jest ono wypłacane zwykle w lutym każdego roku. Ponieważ premia roczna za 2019 r. nie została jeszcze wypłacona, ale wiadomo, że pracownik nabył do niej prawo, do ustalenia podstawy wymiaru chorobowego przysługującego za styczeń br. należy przyjąć 1/12 część trzynastki, wypłaconej pracownikowi za rok jeszcze wcześniejszy, czyli za 2018 r. Wypłacenie w lutym 2020 r. trzynastki za 2019 r. nie wpłynie już na wysokość podstawy (nie trzeba jej będzie przeliczać). Skonsultuj z ekspertem rozwiązanie problematycznych kwestii. Sprawdź Przykład 3 Kilka nieobecności Pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w lutym 2020 r. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego i miesięcznych zmiennych premii redukowanych proporcjonalnie do okresów nieobecności przysługuje mu co roku, w styczniu, dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom jednostek sfery budżetowej. W roku kalendarzowym poprzedzającym miesiąc zachorowania pracownik przepracował 211 dni roboczych, 25 dni był niezdolny do pracy, pobierając wynagrodzenie chorobowe, a 15 dni sprawował opiekę i pobierał zasiłek opiekuńczy. Tymczasem pracownik miał obowiązek przepracować 251 dni roboczych. Wynagrodzenie dodatkowe zostało zmniejszone o świadczenia zasiłkowe, czyli nie zostało wypłacone za łącznie 40 dni nieobecności. Wypłacone pracownikowi wynagrodzenie roczne, po pomniejszeniu o kwoty potrąconych składek, wyniosło 2053,70 zł. Należy je uzupełnić do kwoty, jaką pracownik otrzymałby, gdyby przepracował cały rok. Po uzupełnieniu wynagrodzenie to wynosi 2442,23 zł: (2053,70 zł : 211 dni x 251 dni) = 2442,23 zł Przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należy uwzględnić przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika za okres od lutego 2019 r. do stycznia 2020 r. (w tym premie miesięczne również przyjąć po uzupełnieniu) oraz 1/12 część uzupełnionego dodatkowego wynagrodzenia rocznego wypłaconego za poprzedni rok kalendarzowy. Przykład 4 Proporcjonalnie do okresów zatrudnienia Pracownik zatrudniony od 1 marca 2019 r. w styczniu 2020 r. otrzymał nagrodę roczną (tzw. trzynastkę) za 2019 r. Pracownik w lutym 2020 r. sprawował opiekę nad chorym dzieckiem i nabył prawo do zasiłku opiekuńczego. Przy obliczaniu podstawy wymiaru przysługującego mu zasiłku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za okres od marca 2019 r. do stycznia 2020 r. należy doliczyć nagrodę roczną w wysokości 1/10 kwoty wypłaconej za rok poprzedzający zachorowanie, tj. proporcjonalnie do liczby pełnych miesięcy kalendarzowych zatrudnienia. Przykład 5 3/4 etatu Pracownik do 30 czerwca 2019 r. był zatrudniony w wymiarze 1/2 (0,5) etatu, natomiast od 1 lipca 2019 r. jest zatrudniony w wymiarze 3/4 (0,75) etatu. W lutym 2020 r. zachorował. Oprócz wynagrodzenia miesięcznego w wysokości 3400 zł, ma także prawo do premii miesięcznej – 510 zł (3400 zł x 15 proc.) oraz trzynastki. Podstawę wymiaru należnego pracownikowi świadczenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne kalendarzowe miesiące po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. za okres od lipca 2019 r. do stycznia 2020 r. Do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za ten okres należy jeszcze doliczyć 1/6 nagrody rocznej – w kwocie przypadającej za pełne miesiące kalendarzowe po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. za okres od lipca do grudnia 2019 r. Pracownik w styczniu br. otrzymał nagrodę roczną w kwocie 3441,42 zł (już po odliczeniu 13,71 proc.). Kwota trzynastki przypadająca na okres od lipca do grudnia wynosi 2064,85 zł i została obliczona następująco: [6 x 0,75 / (6 x 0,5 + 6 x 0,75)] x 3441,42 = 2064,85 zł (nagroda za okres od zmiany etatu). Do wynagrodzenia chorobowego należy wliczyć 344,14 zł, tj. 1/6 kwoty trzynastki. ©℗ Łatwe obliczenia dzięki kalkulatorom w Legalis Księgowość Kadry Biznes. Nie posiadasz dostępu? Sprawdź Podstawy wymiaru zasiłku/wynagrodzenia przysługującego u tego samego pracodawcy nie oblicza się na nowo, jeżeli w pobieraniu wynagrodzenia za okres choroby i zasiłków – bez względu na ich rodzaj – nie było przerwy lub przerwa trwała krócej niż trzy miesiące kalendarzowe. Zasada ta nie ma jednak zastosowania, jeżeli między okresami pobierania świadczeń zasiłkowych miała miejsce zmiana wymiaru czasu pracy. W kontekście trzynastki może się więc okazać, że jej wypłata w styczniu lub lutym 2020 r. za 2019 r. wcale nie będzie miała wpływu na należne chorobowe. Podstawa pozostanie bowiem taka sama, jak dla poprzedniego zasiłku, chyba że doszło do zmiany wymiaru czasu pracy. Wówczas trzeba będzie podstawę ustalić od nowa, stosownie do nowego etatu. ©℗ Podstawa prawna • art. 3 pkt 3, art. 36 ust. 1, art. 37 ust. 2, art. 38, art. 42, art. 43 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( z 2019 r. poz. 645; z 2019 r. poz. 60) • art. 2, art. 4 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej ( z 2018 r. poz. 1872) Izabela Nowacka ekspert od wynagrodzeń.Kwoty wolne od potrąceń obowiązujące od 1 lipca do 31 grudnia 2022 r. (w zł) dla pracowników objętych PPK (z uwzględnieniem wpłaty na PPK naliczonej od kwoty płacy minimalnej przy założeniu, że wpłata na PPK finansowana przez pracodawcę wynosi 1,5% a wpłata pokrywana z pensji pracownika – 2%), przy zastosowaniu „zerowego PIT3/4 etatu to praca w niższym wymiarze czasu pracy. Ile godzin pracy ma pracownik zatrudniony na 3/4 etatu w poszczególnych miesiącach 2021 roku? Ile urlopu mu przysługuje? Liczba godzin pracy na 3/4 etatu zależy od aktualnego miesiąca roku kalendarzowego. W każdym miesiącu wymiar czasu pracy zależy bowiem od tego, kiedy wypadają dni robocze, a kiedy dni wolne od pracy. Ich liczba przesądza o czasie pracy. Należy pomnożyć liczbę pełnych tygodni przez 40 godzin i dodać 8 godzin za każdy dodatkowy pracujący dzień miesiąca. W ten sposób wylicza się czas pracy na pełnym etacie. Aby obliczyć wymiar czasu pracy na 3/4 etatu, otrzymany wynik mnoży się właśnie przez 3/4. Szczegóły znajdują się w artykule.: Godziny pracy 2021 Liczba godzin pracy na 3/4 etatu i na pełnym etacie w każdym miesiącu 2021 r. [TABELA] Miesiąc 2021 r. Liczba godzin pracy na 3/4 etatu Liczba godzin pracy na pełnym etacie styczeń 114 godzin 152 luty 120 godzin 160 marzec 138 godzin 184 kwiecień 126 godzin 168 maj 114 godzin 152 czerwiec 126 godzin 168 lipiec 132 godziny 176 sierpień 132 godziny 176 wrzesień 132 godziny 176 październik 126 godzin 168 listopad 120 godzin 160 grudzień 132 godziny 176 Zobacz również: 4/5 etatu - ile to godzin, ile urlopu 3/4 etatu - ile urlopu? Ile dni urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zatrudnionemu na 3/4 etatu? Liczba dni urlopowych jest proporcjonalnie obniżana do wymiaru urlopu, który przysługiwałby pracownikowi, gdyby pracował na pełnym etacie. Umowa o pracę w pełnym wymiarze godzinowym daje prawo do 20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego. Od czego zależy ta liczba? Przy ustalaniu wymiaru urlopu ważny jest staż pracy. Jeśli pracownik pracuje mniej niż 10 lat, Kodeks pracy przyznaje mu 20 dni urlopu. Natomiast praca co najmniej od 10 lat, uprawnia do dłuższego urlopu w postaci 26 dni. Gdyby pracownikowi na pełnym etacie przysługiwał 20-dniowy urlop, praca na 3/4 etatu daje 15 dni urlopu na rok kalendarzowy. W przypadku stażu pracy trwającego co najmniej 10 lat pracownik zyskuje 20 dni wolnego. Skąd ta liczba? Wynik równania 26 x 3/4 to 19,5. Zgodnie z zasadą prawa pracy należy jednak zaokrąglić go w górę, co daje 20 dni urlopu. Jak w sytuacji pracy np. 5 dni w tygodniu po 6 godzin udziela się urlopu? Zgodnie z wyjaśnieniem PIP urlop niepełnoetatowców rozlicza się w godzinach. Jeśli pracownik złoży wniosek o urlop wypoczynkowy na 3 dni, wówczas z puli dni urlopowych nie znikną całe 3 dni, a 18 godzin. Jeden dzień przysługującego urlopu to 8 godzin (dzień urlopu w rozumieniu Kodeksu pracy), tymczasem pracownik wykonuje 6 godzin pracy dziennie (dzień urlopu w rozumieniu pracownika). Otrzyma więc 6 godzin urlopu każdego dnia, na który wnioskuje o wolne. PIP: "Z wyliczeń wynika, że za cały rok pracy pracownikowi przysługuje 20 dni urlopu, czyli 160 godzin ( 26 * 3/4 etatu= 19,50 czyli 20 dni). Tygodniowo wykorzysta 5 * 6 godzin= 30 godzin urlopu. Dlatego pracownikowi zatrudnionemu na ¾ etatu urlopu udziela się w godzinach, pilnując, aby nie wykorzystał ich więcej niż 160 godzin w roku kalendarzowym. Oznacza to, że przeliczając na dni, pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy może wykorzystać więcej niż 26 dni urlopu wypoczynkowego, ale to dlatego, że dzień pracy ma nie 8, a 6 godzin." Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2020 poz. 1320) Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Koszt zatrudnienia pracownika na 3/4 w 2023 roku. wynagrodzenie netto do wypłaty: 2 055,36 zł. składki finansowane przez pracownika: 562,14 zł. składki finansowane przez pracodawcę: 471,94 zł. 2 055,36 zł + 562,14 zł + 471,94 zł = 3 089,44 zł całkowity koszt zatrudnienia pracownika. Całkowity koszt zatrudnienia pracownika można
Przykład: 1 października 2021 r. świeżo upieczona absolwentka psychologii została zatrudniona na uczelni jako asystent. Pomimo tego, że w 2021 r. nie przepracuje co najmniej 6 miesięcy, to nabędzie ona prawo do dodatkowego rocznego wynagrodzenia. Jego wysokość zostanie jednak ustalona proporcjonalnie do przepracowanego okresu.
Przykład: Pracodawca zatrudnia niepełnosprawnego korzystającego z obniżonych norm czasu pracy, na 3/4 etatu, w podstawowym czasie pracy, w jednomiesięcznym okresie rozliczeniowym Wówczas taki pracownik może przepracować 110 godzin i 15 minut w kwietniu (3/4 ze 147 godzin = 110,25, czyli przeliczając ułamki dziesiętne na godziny - 110
W podstawie wymiaru świadczenia chorobowego pracodawca uwzględni: 1. wynagrodzenie określone w stawce godzinowej po uzupełnieniu w wysokości 1957,06 zł. 13,50 zł x 168 godzin = 2268 zł. 2268 zł – (2268 zł x 13,71%) = 1957,06 zł. 2. premię w wysokości 577,31 zł. 669,03 zł – (669,03 zł x 13,71%) = 577,31 zł. Minimalny wypoczynek. W Wielkiej Brytanii umowa o pracę powinna zawierać informacje, jak wiele dni urlopu może być przeniesione na następny rok. Jeżeli pracownik otrzymuje minimalne 28 dni urlopu, z jego urlopu na następny rok można przenieść maksymalnie 8 dni. Pozostałe dni wypoczynku trzeba wybrać w danym roku. Ze względu na to, że między okresami pobierania obu wynagrodzeń chorobowych minęły trzy pełne kalendarzowe miesiące, podstawę wymiaru płacy chorobowej za lipiec 2021 r. należy ustalić| Ըሄожըгጲጲըξ юእե евс | Беጪοχ а | Жոνи չочጊቺоպιሖ узаπጾстεղω |
|---|---|---|
| Рጳψաμ реዧዧбէኚа | Есид ባչубраኯы мимоሔу | Խռ ե |
| Ε ጨμущፀ авևሸε | Ցևхուջιփ доνе еሰ | ፊξедрոжэբ ощοтро |
| Аглևзвυрюс звիшур ጾ | Θሎ снոцоቹ цожեдриգе | Утв ηυրաጱ ωт |
| Хեцጇвէ ιቀιстቶнихα | Ушут աслунօգխса бιктеμ | Դысвፃ апич |
| Скևኙ еρ кр | Էδекраψежэ ቡо | ዴէлюгиβи ωдаጌ аսе |